HPO in de Elzas ?!

Onlangs besprak ik het HPO boekje. Over champagne schreven ze: "Champagne is door marketing, branding en heel slim zijn (zwakke jaren maskeren, assemblages, 3 druivenrassen) heel HPO, en dan voornamelijk omdat de makers voor andere dan gebaande paden durven en weten te kiezen".

Ik vroeg mij toen af of ze dat in de Elzas ook doen. Ik weet nu het antwoord: In ieder geval voor een aantal wijnhuizen en wijnen is dat inderdaad het geval.

Op de voorjaarsmasterclass op 19 maart in Colmar dronken we onder meer een Hugel Gentil, dat is een mix van Sylvaner en Riesling en een Trimbach Riesling, beiden van 2008 volgens het etiket.

De Hugel is licht, fris; een mooie droge assemblage. De Trimbach is verrassend zoet en vol met ‘pas’ in de afdronk het Riesling zuurtje.
Van de Gentil worden jaarlijks maar liefst 500.000 flessen geproduceerd en van de Trimbach 340.000. Beide wijnhuizen exporteren onder meer naar de Verenigde Staten en Japan. China wordt ook steeds belangrijker.
Ik hoorde dat de Trimbachs een appartement in de U.S. hebben. Ze zitten daar elk jaar 2 tot 3 maanden om alle belangrijke klanten in de US te kunnen helpen.

Het is voor beide wijnproducenten van belang dat ze elk jaar weer een herkenbare wijn van constante kwaliteit kunnen leveren. Alleen al daarom kunnen en zullen in zo’n 2008 fles dus ook andere jaren voorkomen, zo werd mij verteld. Maar daar is dus niets mis mee. Sterker nog het is heel HPO.

Duits op zijn Frans - Zind Humbrecht

Er komen vele prachtige wijnen uit de Elzas. De topwijnen komen van Kuentz-Bas, Trimbach, Marcel Deiss, en bijvoorbeeld Zind Humbrecht.
In Nederland zijn daarnaast Beyer, Rolly Gassmann, Weinbach, Bruno Sorg, Marc Kreydenweiss, Hugel, Domaine Ostertag en Albert Boxler niet onbekend.
En wellicht kent u ook producenten als Leon Beyer, Josmeyer, Lorentz,, Bott-Geyl en Schlumberger.

Hoewel de Elzas sedert de laatste oorlog toch echt Frans is, klinken heel veel namen en plaatsen zeer Duits. Dorpjes met duitse namen als Hunawihr, Bergheim en Turckheim klinken op zijn Frans uitgesproken heel grappig. Zo ook de namen van een aantal producenten. Kijk maar naar de opsomming hierboven.

Begin maart is het bij veel wijnboeren open huis en kan men de ‘nieuwe wijnen’ proeven. Zoals elk jaar bezochten we ook dit keer weer de proeverij bij Zind Humbrecht.

De naam Zind Humbrecht
Zij heette: ‘Zind’ en hij heet ‘Humbrecht’. En toen Leonard met Genevieve trouwde in 1959 werd de naam samengetrokken.
De familie heeft een groot aantal verschillende percelen in bezit. Overigens is men al actief sinds 1620.

Men is voor een stukje eigenaar van de hellingen genaamd: Hengst, Brand, Rangen en Goldert. Die namen kunnen dus bij andere producenten op de fles voorkomen.
Verder wordt er geproduceerd op de Rotenberg, Herrenweg en Heimbourg. Hoewel dit geen ‘grand cru’ gebieden zijn, komen er hele mooie en vooral betaalbare wijnen vandaan.

Noemenswaard zijn ook drie ommuurde wijngaarden, ‘clos’ op zijn Frans. Zo’n muur beschermd natuurlijk met name tegen de wind. We noemen de Clos Windsbuhl, de Clos Hauserer en de Clos Jebsal.

Biodynamisch
Zoon Olivier Humbrecht is al jaren een belangrijke voorvechter van biodynamische wijnbouw. Dat gaat bij hen heel ver. Zo begraaft men koeienhoorns met mest om de grond te ‘vitaliseren’.
En zo worden sommige stukken grond nog met paardekracht bewerkt en niet met machines. Machines geven de druivenstokken immers maar stress.



Graag verwijs ik naar een eerder artikel waar we vertellen waarom de stand van de maan van belang is bij het oogsten. Het liefste doe je dat bij afnemende maan, want dan is de sapstroom in de druivenstokken ahw naar beneden.

Dit maakt hun wijn natuurlijk duurder, maar ook los daarvan staat de kwaliteit buiten kijf.

Zind Humbrecht staat voor een filosofie.

Proeverij Zind Humbrecht 2009 - 8 maart 2011

Het jaar 2009 heeft in de Elzas heel andere wijnen opgeleverd dan bijvoorbeeld de jaren 2007 en 2008. Dat komt vooral door het weer. Al vrij vroeg hadden we veel zon. Het jaar doet een beetje denken aan het (te) zonnige 2003.

Ze maken bij Zind Humbrecht ongelofelijk veel verschillende wijnen. Marketing technisch misschien wel te veel …
Natuurlijk kan je niet alles tegelijk plukken en persen. Er gaat dus een enorme planning aan vooraf. En voor sommige druiven wordt de pluk op het laatste moment uitgesteld als het regent.
En nog even over dat persen, dat doen ze langzaam en grondig 12 tot 14 uur per bak druiven is geen zeldzaamheid.

Olivier Humbrecht hield in 2009 in een Blog bij hoe de oogst verliep. Op 7 september begonnen ze met de Pinot Noir Wintzenheim en daarna volgde op 8 september de Pinots Blancs en Auxerrois du Herrenweg. Dat gaat dan zo door tot 16 oktober de Pinots Gris, Gewurztraminer au Windsbuhl en de Gewurztraminer au Rangen, naar binnen mochten.

Ik heb bij de proeverij op 8 maart jl. niet alles geproefd, maar beschrijf nu een paar interessante wijnen uit het enorme scala. Ik vond het leuk om steeds twee wijnen te vergelijken en dan ook de niet-grand cru’s daarbij te betrekken. Ik nam daarvoor Heimbourg.

Pinot noir:
Hoewel dit niet de belangrijkste druif uit de Elzas is, vind ik het toch altijd leuk om te proeven.
Ik vergelijk de Pinot Noir Wintzenheim 2009 met de Pinot Noir Heimbourg 2009.
In beide jonge wijnen proef je natuurlijk de zuren, de tannines. Het zijn allebei toch al evenwichtige wijnen. De Heimbourg is wat fruitiger denk aan kersen en heeft ook iets gerookts. Het zijn wijnen die je minimaal een jaar moet laten liggen, omdat nu de zuren bij de afdronk overheersen en afdoen aan het totaal. Je kunt ze rustig tot 2020 bewaren.

Riesling
Ik vergelijk de Riesling Clos Haüserer 2009 met de Riesling Heimbourg 2009.
De Clos Hauserer heeft de naam goed te scoren in warme jaren. Dat was in 2003 het geval en zou nu ook terug te vinden moeten zijn. En dat is ook zo! Een complexe neus vol mineralen. Hij is verrassend lief, met een toon van vanille en een beetje vettig. Lange afdronk, afijn, zo hebben we ze graag. Het is een wijn die zich door de jaren nog zal ontwikkelen en die je volgens Humbrecht tot 2024 kunt bewaren.
Riesling Heimbourg 2009. Een krachtige rijke Riesling minder complex en minder lief dan de Hauserer, maar echt een wijn met een handtekening, met karakter. Volgens het boekje: bewaren tot 2019.

Pinot gris
Ik vergelijk de de Pinot Gris Rotenberg 2009 met de Pinot Gris Heimbourg 2009
Pinot gris kan soms ‘gewoon’ zoet zijn. Heel interessant en eigenlijk het lekkerste vind ik een Pinot Gris die behalve dat ie naar naar peren, abrikozen of honing smaakt, ook een zuurtje en iets droogs heeft.

Dat vind je bij Zind Humbrecht. Bijvoorbeeld de Pinot Gris Rotenberg 2009 en vooral de Pinot Gris Heimbourg 2009. De Rotenberg heeft een prachtige kernige neus. Je ruikt een zweem van noten. In de mond proef je duidelijk die combinatie van abrikozen en dat zuurtje.

Kennelijk geeft Heimbourg kracht en karakter. Ten opzichte van de Rotenberg is ie mineraler, wat harder. Die mineraliteit zal zich de komende jaren nog verder ontwikkelen.

En verder …
We proefden ook de nodige Gewurztraminers. Daar heb ik echter de laatste tijd zoveel over geschreven, dat ik er later op terug kom.
Zind Humbrecht is niet goedkoop. Maar men biedt veel kwaliteit vanuit een enorme gedrevenheid. Als u de kans krijgt zou ik zeker eens een fles proberen.